Aπό το 2015 έως και το 2018 η εταιρεία παρουσίασε ζημίες ύψους 160 εκατ. ευρώ.
Τέλος εποχής για την Ελληνική Βιομηχανία Ζάχαρης (ΕΒΖ). Όλα δείχνουν ότι τις επόμενες ημέρες η Τράπεζα Πειραιώς θα καταθέσει αίτηση υπαγωγής της ιστορικής βιομηχανίας στο άρθρο 106 του πτωχευτικού κώδικα. Με την αίτηση αυτή, η τράπεζα, ως ο σημαντικότερος πιστωτής της ΕΒΖ, θα ζητήσει από το δικαστήριο τα περιουσιακά στοιχεία της εταιρείας θα εισφερθούν σε τρεις ξεχωριστές επιχειρήσεις ειδικού σκοπού. Παράλληλα θα αιτηθεί οι προμηθευτές της επιχείρησης να υποστούν βαθύ «κούρεμα» (έως 90%) των οφειλομένων της βιομηχανίας σε αυτούς.
Με την πράξη αυτή, εκτιμάται ότι θα τεθεί τέλος στη βιομηχανική δραστηριότητα της κρατικής επιχείρησης. Η τελευταία ανδρώθηκε στη δεκαετία του ’60 και του ’70, έφτασε στο απόγειο της βιομηχανικής δραστηριότητάς της τη δεκαετία του 2000 με την απόκτηση μονάδων στο εξωτερικό (Σερβία) και έκτοτε καταρρέει.
Η τελευταία χρηματοδοτική ένεση ύψους 30 εκατ. ευρώ, που εξασφάλισε η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ επί υπουργίας κ. Παναγιώτη Λαφαζάνη, δεν κατάφερε να ανακόψει την πτωτική πορεία της βιομηχανίας. Σύμφωνα με την έκθεση του εμπειρογνώμονα ΕΥ που προσλήφθηκε ενόψει της υποβολής της αίτησης στο πτωχευτικό δίκαιο, «το υψηλό παραγωγικό, βιομηχανικό και λειτουργικό κόστος της ΕΒΖ, σε συνδυασμό με την κίνηση των τιμών σε χαμηλά επίπεδα στην Ευρωπαϊκή Ένωση και κατ’ επέκταση στην Ελλάδα, είχαν ως αποτέλεσμα την παραγωγή συνεχών ζημιών». Η εταιρεία παραδέχεται ότι η κρατική βιομηχανία ζάχαρης:
• αγοράζει ακριβά την πρώτη ύλη (ζαχαρότευτλα),
• έχει υψηλό κόστος μισθοδοσίας,
• έχει μεγάλο κόστος υποαπασχόλησης και, τέλος,
• υψηλό ενεργειακό κόστος.
Ενδεικτικό είναι ότι μέσα σε τέσσερις οικονομικές χρήσεις, από το 2015 έως και το 2018 (Ιούνιος), η εταιρεία παρουσίασε ζημίες ύψους 160 εκατ. ευρώ. Τα ετήσια δε έσοδα, από 80 εκατ. ευρώ στη χρήση του 2015, συρρικνώθηκαν στα 19 εκατ. ευρώ. Μόνο στη χρήση του 2018 (Ιούλ. 2017 - Ιούν. 2018) η εταιρεία είχε έσοδα 19,1 εκατ. ευρώ και κόστος πωλήσεων 36 εκατ. ευρώ. Αν σε αυτά προστεθούν και τα χρηματοοικονομικά έξοδα ύψους 10 εκατ. ευρώ, δεν είναι απορίας άξιον πώς δημιουργούνται οι προαναφερθείσες υπέρογκες ζημίες.
Η χαμηλή απόδοση του βιομηχανικού εξοπλισμού είναι χαρακτηριστική καθώς, για περισσότερους από έξι μήνες τον χρόνο, γίνεται συντήρηση του εξοπλισμού. Οι βιομηχανικές μονάδες, σύμφωνα με τη διοίκηση της εταιρείας, παραμένουν ανενεργές το 70% του χρόνου. Αντίθετα, οι μονάδες στη Σερβία παραμένουν ανενεργές μόλις το 10% του χρόνου. Δεν είναι τυχαίο, επομένως, ότι κανένας επενδυτής δεν ήθελε τις δραστηριότητες της ΕΒΖ στην Ελλάδα, σε αντίθεση με εκείνες της Σερβίας. Μάλιστα, χάρις στις ιδεολογικές εμμονές της κυβέρνησης, χάθηκε η ευκαιρία του 2017, όπου Σέρβος επενδυτής προσέφερε 60 εκατ. ευρώ για τη απόκτηση των σερβικών μονάδων. Η διορισμένη διοίκηση από την κυβέρνηση αντιδρούσε στη συγκεκριμένη πώληση, παρά τις πιέσεις της Τράπεζας Πειραιώς. Τελικά η πώληση δεν ευοδώθηκε.
Ο δεύτερος σημαντικός παράγων δημιουργίας ζημιογόνων αποτελεσμάτων έχει να κάνει με τις υψηλές τιμές απόκτησης της πρώτης ύλης παραγωγής ζάχαρης.
Οι κυβερνήσεις, ασκώντας ένα είδος κοινωνικής πολιτικής μέσω της ΕΒΖ, πρόσφεραν υψηλές τιμές ανά τόνο ζαχαρότευτλων, ενισχύοντας έτσι το εισόδημα των παραγωγών. Η παραγωγή έφτανε να κοστίζει 700 έως 900 ευρώ ανά τόνο ζάχαρης, όταν η τιμή πώλησης πολλές φορές δεν ξεπερνούσε τα 400 ευρώ.
Σήμερα, το ποσό που μπορεί να ανακτήσει η Τράπεζα Πειραιώς από τη συνολική της έκθεση στην ΕΒΖ, 264 εκατ. ευρώ, δεν υπερβαίνει τα 70 εκατ. ευρώ. Δηλαδή στην καλύτερη περίπτωση οι πιστωτές της ΕΒΖ θα εξασφαλίσουν 10 εκατ. ευρώ περισσότερα απ’ όσα προσέφερε ο Σέρβος επενδυτής για τα δύο εργοστάσια στη Σερβία.
Διαγωνισμός για ΕΛΒΟ χωρίς ελάχιστο τίμημα
Αντίστοιχη κατάληξη με την Ελληνική Βιομηχανία Ζάχαρης (ΕΒΖ) αναμένεται να έχει και η Ελληνική Βιομηχανία Οχημάτων (ΕΛΒΟ). H βιομηχανία, με έδρα επίσης τη Θεσσαλονίκη, αναμένεται γρήγορα να τεθεί σε καθεστώς εκποίησης των περιουσιακών της στοιχείων.
Ήδη αυτό ώς ένα βαθμό είναι πραγματικότητα, καθώς εκποιούνται περιουσιακά στοιχεία, όπως εξοπλισμός, στρατιωτικά οχήματα, ακίνητα κ.ά.
Ωστόσο, η κυβέρνηση, και ειδικότερα το υπουργείο Οικονομίας και Ανάπτυξης, επιχειρεί για άλλη μία φορά να διαθέσει τον πυρήνα των περιουσιακών στοιχείων της (πνευματικά δικαιώματα, μονάδα παραγωγής στη Σίνδο κ.λπ.) μέσω ενός ενιαίου διαγωνισμού που θα προσελκύσει έναν επενδυτή ο οποίος θα αναλάβει τη συνέχιση της λειτουργίας της επιχείρησης.
Yποβολή προσφορών
Η καταληκτική ημερομηνία υποβολής προσφορών από τους ενδιαφερόμενους επενδυτές έχει οριστεί η 4η Μαρτίου 2019. Σύμφωνα με πηγές προσκείμενες στο υπουργείο Οικονομίας και Ανάπτυξης, επαφές έχουν γίνει με τέσσερις πιθανούς επενδυτές. Πρόκειται για τους Mubadala από τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, Nexter από τη Γαλλία, Excaliber Army από την Τσεχία και Paramount από τη Nότιο Αφρική. Η τελευταία είχε ενδιαφερθεί για την ΕΛΒΟ και το 2017 όταν έλαβε χώρα ο προηγούμενος διαγωνισμός πώλησης της ελληνικής βιομηχανίας, αντί ελάχιστου τιμήματος 10 εκατ. ευρώ.
Αυτή τη φορά ελάχιστο τίμημα δεν υπάρχει. Ο ενδιαφερόμενος θα μπορεί να υποβάλει προσφορά ακόμη και του ενός (1) ευρώ. Αυτό δείχνει την ανυποληψία των κρατικών περιουσιακών στοιχείων, τα οποία όσο περνάει ο καιρός, απαξιώνονται όλο και περισσότερο.
Aιτήσεις μετάταξης
Η κυβέρνηση, πάντως, έχει προετοιμαστεί από καιρό για ένα πιθανό ναυάγιο. Οι ρυθμίσεις που έχουν ψηφιστεί, επιτρέπουν τις μετατάξεις προσωπικού της ΕΛΒΟ σε άλλες θέσεις δημόσιων υπηρεσιών. Μάλιστα, προς την κατεύθυνση αυτή, εκδόθηκε πρόσφατα απόφαση της υπουργού Διοικητικής Ανασυγκρότησης κα. Μαρ. Ξενογιαννακοπούλου, με την οποία καλούνται οι εργαζόμενοι στην επιχείρηση να υποβάλουν τις αιτήσεις μετάταξης σε άλλες θέσεις του Δημοσίου. Πολλοί, για παράδειγμα, επιλέγουν να μεταταχθούν στον ΟΑΣΘ, ο οποίος έχει μια σχετική συνάφεια με την εργασία τους, αφού η ΕΛΒΟ στο παρελθόν είχε συντηρήσει λεωφορεία του οργανισμού.
Πηγή: kathimerini.gr
.jpg)
