Ήταν το πρόσωπο-κλειδί στο χορό των κατασκόπων της μεταξικής Αθήνας

Ποιος ήταν ο παπα-Δημήτρης, ο εφημέριος του Ευαγγελισμού και εξομολόγος της βασιλικής οικογένειας; Μοναχός της ορθοδοξίας χωρίς να είναι ορθόδοξος, αρχιμανδρίτης χωρίς να χειροτονηθεί. Άνθρωπος-μυστήριο που προκάλεσε τον εθνικό μας όλεθρο!

Στη δεκαετία του ’30 ένας αμφιλεγόμενος ιερωμένος, ο πατήρ Δημήτριος, ήταν το πρόσωπο-κλειδί στο χορό των κατασκόπων της μεταξικής Αθήνας. Βρετανός πολύγλωσσος με ευρύτατη εγκυκλοπαιδική μόρφωση και σπουδές φιλοσοφίας και θεολογίας αλλά και πτυχία ανατολικών γλωσσών, ο κατά κόσμον Ντέιβιντ Μπάλφουρ, επιστρατεύθηκε από τις βρετανικές μυστικές υπηρεσίες για ένα ρόλο που αποδείχθηκε τραγικά ανθελληνικός.

Αρχικά γίνεται δεκτός στους κόλπους της μοναστικής κοινωνίας του Αγίου όρους χωρίς να είναι καν Ορθόδοξος και στη συνέχεια μέσω της Μονής Πεντέλης εγκαθίσταται στην Αθήνα ως αρχιμανδρίτης χωρίς ποτέ να χειροτονηθεί. Από το 1936 μέχρι το 1941 είναι γνωστός ως Πατήρ Δημήτριος και τον βρίσκει κανείς είτε στο παρεκκλήσι του Ευαγγελισμού είτε στον Άγιο Νικόλαο Ρηγίλης όπου ιερουργεί. Ο παπα-Δημήτρης γίνεται εξομολόγος των μελών της Βασιλικής οικογένειας αλλά και προσώπων της υψηλής κοινωνίας της Αθήνας. Ταυτόχρονα διδάσκει στο Βρετανικό Συμβούλιο και περιφέρεται ως ρασοφόρος στα σαλόνια και στις αθηναϊκές δεξιώσεις του μεσοπολέμου.

Στις 18 Απριλίου 1941 εγκαταλείπει την Αθήνα. Επιβιβάζεται στο επιταγμένο πλοίο «Κορινθία» με τα μέλη της Βρετανικής πρεσβείας και με άλλους Βρετανούς υπηκόους με προορισμό την Αλεξάνδρεια. Την επόμενη μέρα της άφιξής του πετά τα ράσα, ξυρίζεται και εμφανίζεται ως υπάλληλος της βρετανικής πρεσβείας στην Αίγυπτο με τη στολή Ταγματάρχη των βρετανικών ενόπλων δυνάμεων.

Έκτοτε και μέχρι το 1945 όποια αποστολή αναλαμβάνει έχει ένα και μόνο στόχο: Να οδηγήσει τη χώρα μεταπολεμικά σε εμφύλιο για να συντρίψει με στρατιωτικά μέσα το ΕΑΜ και την αριστερά. Είναι αυτός που υποβάλλει στον Τσόρτσιλ το σκληρό δόγμα της εμφύλιας σύρραξης στην Ελλάδα προκειμένου να προστατευθούν τα βρετανικά συμφέροντα και ο γεωπολιτικός ρόλος της βρετανικής αυτοκρατορίας στη χώρα μας. Υπήρξε από τους εμπνευστές της διάσκεψης του Λιβάνου αλλά και ο βασικός εκφραστής της δυναμικής παρέμβασης των βρετανών στα εσωτερικά της Ελλάδας, εξαιτίας της οποίας από τα Δεκεμβριανά οδηγηθήκαμε στον εμφύλιο.

Εκτοπίζοντας κάθε άλλη φωνή μετριοπάθειας έπεισε τον βρετανό πρωθυπουργό να ακολουθήσει την ακραία πολιτική της στρατιωτικής αντιπαράθεσης. Στην μεταπολεμική Αθήνα πρωταγωνιστούσε ακόμα μια φορά όχι με τα σεβάσμια ράσα αλλά με τα κομψά κουστούμια του, ξυρισμένος και μοντέρνος βρετανός τζέντλεμαν. Οι άνθρωποι που τον γνώριζαν ως παπα-Δημήτρη δεν μπορούσαν πια να τον αναγνωρίσουν. Ο ίδιος έπαιζε την τελευταία πράξη της ανθελληνικής αποστολής του και έφυγε από τη χώρα το 1947 αφήνοντας πίσω του μια υποθήκη ολέθρου που μας στοιχειώνει μέχρι σήμερα.

Ο άνθρωπος που ανακάτεψε με τον πιο χυδαίο τρόπο τα όσια και τα ιερά με την μιαρή κατασκοπία πρέπει κάποτε να αναθεματιστεί από την επίσημη Ιστορία. Για την ώρα μένει μόνο το πικρόχολο σχόλιο του Γιώργου Σεφέρη που ως Υπεύθυνος τύπου του Υπουργείου Εξωτερικών της εξόριστης Κυβέρνησης γράφει στο ημερολόγιό του: «Τα στρατεύματά μας λαμβάνουν τις διαταγές τους από τον Στρατηγό Paget κι εμείς από τον Μίστερ Μπάλφουρρ πρώην αγιορείτη καλόγερο, πρώτην μακρογενάτο Ορθόδοξο παπά, πρώην μικροχιτλερομούστακο ταγματάρχη της «εξυπνάδας» (Intelligence)… Καημένη Ελλάδα!

ΠΗΓΗ